Het verhaal van Ilknur

Ik maakte mij onzichtbaar

Mijn hart heeft altijd al gelegen bij kinderen en hun ontwikkeling. Tijdens de vele groepstrainingen zag ik zoveel kinderen die worstelden om een plaatsje in de groep en die zichzelf niet durfden te laten zien en horen en zichzelf als het ware onzichtbaar maakten, dat juist deze onzekere kinderen mijn aandacht trokken. Ik wilde ze dan zo graag zeggen: "Ik begrijp je en ik weet hoe moeilijk je het hebt". Ik was vroeger ook zo'n 'onzichtbaar' kind. Ik was toen erg gevoelig, onzeker en kwetsbaar. Zó onzeker, dat ik het ontzettend moeilijk vond om elke dag weer naar school te gaan en die dag ook te overleven. Niet dat ik werd gepest door de andere kinderen, maar ik was wel héél bang om gepest te worden. Ik zag immers hoe andere kinderen steeds maar weer gepest werden en was heel bang dat ik eens iets zou doen waardoor ze mij zouden pakken. Ik wilde de kinderen die zo gepest werden helpen, maar dat durfde ik natuurlijk niet. Daarom maakte ik mezelf onzichtbaar. Door al die frustratie en angst had ik heel vaak buikpijn en de volwassenen om mij heen dachten dat dit een fysieke oorzaak had. Soms denk ik wel eens terug aan die pijnlijke en eenzame jaren. Wat had ik toen graag gewild dat er mensen om heen waren geweest die mij begrepen en mij de nodige handvatten konden geven om met deze verstikkende angst en onzekerheid om te gaan!

Mijn betrokkenheid bij deze kinderen en het diepe verlangen om ze te helpen, werd uiteindelijk zo sterk, dat ik vanuit de trainingspraktijk Movemental, samen met andere collega's kind-trainingen ben gaan geven. In deze praktijk geven we weerbaarheidstrainingen aan de kwetsbare en onzekere kinderen, zowel individueel als in kleine groepjes. Dit was de beste beslissing die ik ooit genomen heb!

Terugkerend probleem

Heel vaak zie ik een terugkerend probleem bij deze kinderen: ze durven geen 'nee' te zeggen. Ze weten niet hoe ze hun grenzen aan moeten geven of worden door hun rustige en zachtaardige karakter door de andere kinderen gewoon over het hoofd gezien. Als ik nu zie hoe deze kinderen bij ons binnenkomen, met hun schouders laag en hun ogen dof en neergeslagen, zonder enige vreugde en dat ze na een aantal trainingen afscheid nemen met glanzende ogen en een brede glimlach op hun gezicht, dan krijg ik daar absoluut een heel voldaan gevoel van!

Samen werken met het kind

Elk kind is uniek en heeft zijn eigen unieke krachten en talenten. Samen met het kind ga ik op zoek naar deze unieke en sterke eigenschappen. Wat ik zelf als kind heb gemist was dat er nooit naar me geluisterd werd, waar liep ik tegen aan en wat had ik nodig om te kunnen zijn wie ik ben. Dit is het uitgangspunt in mijn trainingen. Een echte dialoog aangaan met het kind en goed naar luisteren. Kinderen weten heel goed wat ze nodig hebben, je moet eerst een klik maken met het kind en goede vragen stellen. Wanneer het kind zelf ontdekt wat het kan en waartoe het allemaal in staat is, kan het al die grote en kleine problemen die het op school en in het leven tegenkomt, veel beter zelf oplossen.

Ik help deze kinderen met grote passie en dankbaarheid en hoop dit nog vele jaren te blijven doen!